1915 yılında Alman bilim adamı Alfred Wegener (Alfıred Vegener) tarafından ortaya konulan teoridir. Bu teoriye göre Dünya’nın dış yüzeyinin ısısını kaybederek katılaştığı yaklaşık 225 milyon yıl önce Pangea adı verilen tek ve büyük bir kıta bulunmakta idi.
Manto tabakasında gerçekleşen yatay yönlü konveksiyonel akımlar ile bu tek kıta yaklaşık 225 milyon yıl önce parçalanmaya başlamış önce laurissia (Larusya) ve Gondwana (Gondvana) denilen iki büyük parçaya ayrılmıştır. Konveksiyonel akımların devam etmesi ile birlikte Laurissia ve Gondwana’da tekrar parçalanmaya uğramış ve kıtaların farklı yönlere hareket etmesi ile birlikte mezozoik’te (II. zaman) yavaş yavaş günümüzdeki hâlini almaya başlamıştır. Günümüzde de kıtalar ve karalar konveksiyonel akımların etkisi ile birlikte hareketlerine devam etmektedirler ancak bu tektonik kökenli hareketler dünyanın yaşına göre hızlı, insan yaşamına göre oldukça yavaş hareketler oldukları için çok fazla fark edilmemektedir. Zaman yeterli olduğu takdirde bütün karaların tekrar birleşme ve bir araya gelme ihtimalleri oldukça yüksektir.
Kıtaların kayması teorisine kanıt olarak ortaya konan en önemli bulgular ve verilerşu şekildedir:
✓ Kıtaların kenarları ve şekillerinin âdeta yapboz parçaları gibi birbirlerine benzemeleri,
✓ Güney Amerika’nın doğusu ile Afrika’nın batısının birbirlerine çok benzemeleri,
✓ Afrika kıtası ile Hindistan’daki bitki ve hayvan türlerinin birbirlerine çok benzemesi,
✓ Afrika, Güney Amerika, Hindistan, Avustralya ve Antarktika’daki hayvan fosillerinin benzer olması
✓ Kuzey Amerika ve Avrasya’daki bitki ve hayvan fosillerinin benzer olmasıdır